Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pierwsze refleksje w rocznicę obowiązywania nowelizacji

Dnia 24 września 2023 roku weszła w życie – przez niektórych wyczekiwana, przez niektórych kontestowana – reforma planistyczna, która dokonała istotnych zmian w prawie, a w szczególności w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W opracowaniu przedstawione zostały kluczowe zmiany, a także dysfunkcje ustawy coraz silniej widoczne w rocznicę jej obowiązywania. Ustawodawca powinien przeprowadzić pilną i punktową nowelizację, by zapewnić gminom odpowiednie warunki do wdrażania jej ustaleń. Nie oznacza to rzecz jasna, że nie ma potrzeby prowadzenia „pogłębionej refleksji” w zakresie nie tyle co ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ile całego systemu planowania i zagospodarowania przestrzennego (wszak ten jest silnie rozproszony po co najmniej kilkudziesięciu ustawach i rozporządzeniach). Są jednak sprawy, które należy rozstrzygnąć w pierwszej kolejności.